Evenredige parkeerbelastingen

De exceptieve toetsing van wetten, regels, besluiten en beleidsregels aan het evenredigheidsbeginsel krijgt steeds meer vorm in de jurisprudentie. Dit alles met als doel het voorkomen van een onevenredig harde uitkomst voor belanghebbenden in individuele gevallen. Bij de gemeentelijke parkeerbelasting leidt de standaardregeling van naheffing soms ook tot harde uitkomsten. De vraag is of deze nieuwe wijze van toetsing in het geval van (een reeks van) naheffingsaanslagen parkeerbelasting tot vermindering van het te betalen bedrag kan leiden. Recent hebben de gerechtshoven Amsterdam, Den Haag en Arnhem-Leeuwarden uitspraken gedaan waarin belanghebbende een beroep deed op het evenredigheidsbeginsel. In de beschouwing worden eerst de casus uit de hofuitspraken besproken (onderdeel 1), vervolgens de evenredigheidstoetsing in het algemeen (onderdeel 2) en daarna de toetsing van algemeen verbindende voorschriften (onderdeel 3), van beleidsregels (onderdeel 4), van wetten in formele zin (onderdeel 5) en van besluiten (onderdeel 6).
In de conclusie (onderdeel 7) wordt geconcludeerd dat de evenredigheidstoets niet het juiste ventiel is voor harde uitkomsten in de parkeerbelastingen en wordt betoogd dat het coulancebeleid van de gemeente de meest aangewezen weg is om via een algemene regeling de menselijke maat te waarborgen ingeval van een reeks naheffingsaanslagen.