Geen deelnemingsvrijstelling voor dividend van Zuid-Koreaanse vastgoeddeelneming

X (bv; belanghebbende), een Nederlandse houdstervennootschap met uiteindelijk gerechtigden in Luxemburg en op de Kaaimaneilanden, houdt in 2016 een belang van 98,8% in deelneming Z. Z is gevestigd in Zuid-Korea en daar onderworpen aan de Zuid-Koreaanse vennootschapsbelasting. De deelneming was tot november 2016 in het bezit van verhuurd vastgoed gelegen in Zuid-Korea.

X heeft in 2016 $ 1.690.655 aan dividenden ontvangen van Z. Z heeft het door haar uitgekeerde dividend ten laste van haar fiscale resultaat gebracht. Dit is haar toegestaan omdat zij als een zogenoemd Zuid-Koreaans ‘Real Estate Investment Fund’ kwalificeert.

In geschil is of artikel 13, lid 17, Wet VpB 1969 van toepassing is op het door X van Z ontvangen Zuid-Koreaanse dividend.

Dat is volgens Rechtbank Noord-Holland en in hoger beroep Hof Amsterdam het geval.

Het Hof verwerpt het standpunt van X dat het aan haar uitgekeerde dividend bij Z niet naar zijn aard aftrekbaar is en op die grond aan de toepassing van de bepaling in de weg zou staan. Volgens het Hof valt ook de deelnemingsverhouding tussen X en haar Zuid-Koreaanse dochter onder de reikwijdte van artikel 13, lid 17, Wet VpB 1969.

Van een discrepantie tussen de bepaling met Richtlijn 2014/86 dan wel de totstandkomingsgeschiedenis daarvan is geen sprake. Het onderwerp van Richtlijn 2014/86 (het tegengaan van hybride mismatches in deelnemingsverhoudingen) is voorts uitputtend geharmoniseerd, met als gevolg dat een toetsing van artikel 13, lid 17, Wet VpB 1969 aan het primaire EU-recht in dit geval niet aan de orde kan komen. Indien veronderstellenderwijs ervan zou worden uitgegaan dat een dergelijke toetsing (toch) geboden is, wijst het Hof de stelling dat artikel 13, lid 17, Wet VpB 1969 in het onderhavige geval een beperking oplevert van de vrijheid van kapitaalverkeer af.