Abstract
Het besluitvormingsproces in de spreekkamer is vaak complex, zeker bij levensbedreigende ziekten zoals hoofd-halskanker. Het voorlichten van patiënten vraagt om een gepersonaliseerde aanpak, afgestemd op de wensen en behoeften van de patiënt. Ons doel was om de besluitvorming te verbeteren en patiënten met hoofd-halskanker te empoweren.
Artsen blijken de levensverwachting in de palliatieve fase vaak te overschatten. Daarnaast komt de prognose zelden expliciet aan bod in de spreekkamer: meestal wordt er kwalitatieve informatie gedeeld zoals “goede vooruitzichten’’. Ongeveer de helft van de patiënten ervaart na voorlichting over de mogelijke behandeling(en) beslissingsonzekerheid.
Uit gesprekken met patiënten blijkt dat algemene prognostische informatie, zoals “te genezen”, vaak voldoende geruststelling biedt. Bij een slechte prognose is er wel meer behoefte aan specifieke informatie zoals overlevingskansen. Dit leidde tot de doorontwikkeling van OncologIQ, een prognostisch model dat de persoonlijke overlevingskansen berekent van patiënten met behandelbare hoofdhalskanker o.b.v. persoonlijke kenmerken zoals leeftijd en geslacht. Het model werd extern gevalideerd en er werden nieuwe predictoren toegevoegd zoals roken en BMI. Patiënten gaven de voorkeur aan een cirkeldiagram om hun overlevingskansen te weergeven. Ook werd er een separaat model voor patiënten in de palliatieve fase ontwikkeld.
De implementatie van OncologIQ in de spreekkamer leidde tot een significante afname van beslissingsonzekerheid en beslissingsspijt bij patiënten. Tevens namen patiënten vaker een actieve rol in het besluitvormingsproces. Voor zorgverleners bood het model waardevolle ondersteuning bij het bespreken van complexe casuïstiek tijdens multidisciplinaire overleggen.
Kortom: dit proefschrift toont hoe gepersonaliseerde prognostische informatie patiënten kan empoweren, artsen kan ondersteunen en het gezamenlijke besluitvormingsproces aanzienlijk kan verbeteren.
Artsen blijken de levensverwachting in de palliatieve fase vaak te overschatten. Daarnaast komt de prognose zelden expliciet aan bod in de spreekkamer: meestal wordt er kwalitatieve informatie gedeeld zoals “goede vooruitzichten’’. Ongeveer de helft van de patiënten ervaart na voorlichting over de mogelijke behandeling(en) beslissingsonzekerheid.
Uit gesprekken met patiënten blijkt dat algemene prognostische informatie, zoals “te genezen”, vaak voldoende geruststelling biedt. Bij een slechte prognose is er wel meer behoefte aan specifieke informatie zoals overlevingskansen. Dit leidde tot de doorontwikkeling van OncologIQ, een prognostisch model dat de persoonlijke overlevingskansen berekent van patiënten met behandelbare hoofdhalskanker o.b.v. persoonlijke kenmerken zoals leeftijd en geslacht. Het model werd extern gevalideerd en er werden nieuwe predictoren toegevoegd zoals roken en BMI. Patiënten gaven de voorkeur aan een cirkeldiagram om hun overlevingskansen te weergeven. Ook werd er een separaat model voor patiënten in de palliatieve fase ontwikkeld.
De implementatie van OncologIQ in de spreekkamer leidde tot een significante afname van beslissingsonzekerheid en beslissingsspijt bij patiënten. Tevens namen patiënten vaker een actieve rol in het besluitvormingsproces. Voor zorgverleners bood het model waardevolle ondersteuning bij het bespreken van complexe casuïstiek tijdens multidisciplinaire overleggen.
Kortom: dit proefschrift toont hoe gepersonaliseerde prognostische informatie patiënten kan empoweren, artsen kan ondersteunen en het gezamenlijke besluitvormingsproces aanzienlijk kan verbeteren.
| Original language | English |
|---|---|
| Awarding Institution |
|
| Supervisors/Advisors |
|
| Award date | 29 Oct 2025 |
| Place of Publication | Rotterdam |
| Print ISBNs | 978-94-6522-613-2 |
| Publication status | Published - 29 Oct 2025 |