Abstract
Inleiding
De samenwerking van huisartsen en bedrijfsartsen bij de sociaal-medische begeleiding van werknemers moet worden verbeterd. De laatste jaren zijn daartoe talrijke initiatieven genomen en projecten van start gegaan. Het hier beschreven project heeft zijn aangrijpingspunt vroeg in de professionele ontwikkeling van beide disciplines. Het project beoogt reeds tijdens de beroepsopleiding een basis te leggen voor de kennis en vaardigheden die voor samenwerking zijn vereist. Het effect van betere samenwerking op verzuim en arbeidsongeschiktheid is nog niet in onderzoek aangetoond. De hypothese is evenwel dat door betere samenwerking de doelmatigheid van sociaal-medische begeleiding zal verbeteren, dat werknemers sneller zullen worden gereïntegreerd, en dat de kwaliteit van het werk van de artsen zal toenemen. Een aanwijzing daarvoor zien wij in het onderzoek naar de effecten voor transmurale samenwerking. De beroepsbeoefenaren hebben ook zelf de wens tot betere samenwerking uitgesproken.
In 1997 is het door ZorgOnderzoek Nederland (ZON) opgestelde programma Sociaal Medische Begeleiding goedgekeurd door de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Een van de projecten die in dit programma door ZON worden ondersteund heeft als titel “Leren Samenwerken bij Sociaal-Medische Begeleiding” en beoogt de ontwikkeling en implementatie van specifiek op samenwerking toegespitste scholing ten behoeve van de beroepsopleiding en de nascholing van huisartsen en bedrijfsartsen. Al eerder was op beperkte schaal ervaring opgedaan met gezamenlijke scholing.
[...]
Dit artikel beschrijft de opzet van de module alsmede de observaties van drie ontwikkelaars tijdens de eerste uitvoering in de periode maart tot augustus 2000. Aan de hand van deze observaties en de evaluaties van de cursisten wordt de vraagstelling beantwoord.
De samenwerking van huisartsen en bedrijfsartsen bij de sociaal-medische begeleiding van werknemers moet worden verbeterd. De laatste jaren zijn daartoe talrijke initiatieven genomen en projecten van start gegaan. Het hier beschreven project heeft zijn aangrijpingspunt vroeg in de professionele ontwikkeling van beide disciplines. Het project beoogt reeds tijdens de beroepsopleiding een basis te leggen voor de kennis en vaardigheden die voor samenwerking zijn vereist. Het effect van betere samenwerking op verzuim en arbeidsongeschiktheid is nog niet in onderzoek aangetoond. De hypothese is evenwel dat door betere samenwerking de doelmatigheid van sociaal-medische begeleiding zal verbeteren, dat werknemers sneller zullen worden gereïntegreerd, en dat de kwaliteit van het werk van de artsen zal toenemen. Een aanwijzing daarvoor zien wij in het onderzoek naar de effecten voor transmurale samenwerking. De beroepsbeoefenaren hebben ook zelf de wens tot betere samenwerking uitgesproken.
In 1997 is het door ZorgOnderzoek Nederland (ZON) opgestelde programma Sociaal Medische Begeleiding goedgekeurd door de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Een van de projecten die in dit programma door ZON worden ondersteund heeft als titel “Leren Samenwerken bij Sociaal-Medische Begeleiding” en beoogt de ontwikkeling en implementatie van specifiek op samenwerking toegespitste scholing ten behoeve van de beroepsopleiding en de nascholing van huisartsen en bedrijfsartsen. Al eerder was op beperkte schaal ervaring opgedaan met gezamenlijke scholing.
[...]
Dit artikel beschrijft de opzet van de module alsmede de observaties van drie ontwikkelaars tijdens de eerste uitvoering in de periode maart tot augustus 2000. Aan de hand van deze observaties en de evaluaties van de cursisten wordt de vraagstelling beantwoord.
| Original language | Dutch |
|---|---|
| Pages (from-to) | 212-216 |
| Number of pages | 5 |
| Journal | Tijdschrift voor Bedrijfs- en Verzekeringsgeneeskunde |
| Volume | 9 |
| Issue number | 7 |
| DOIs | |
| Publication status | Published - Jul 2001 |
Research programs
- EMC NIHES-02-67-01