Niet Alle Wegen Leiden naar Rome: Toepasselijk Recht ten Gronde en de Rome I Verordening

Bij internationale handelsarbitrages duiken geregeld vragen van toepasselijk recht op, onder meer ten aanzien van het recht dat op het bodemgeschil moet worden toegepast. Omdat de meeste geschillen van contractuele aard zijn, betreft het dan de vraag naar het toepasselijke recht op de achter het geschil liggende overeenkomst.[2] Arbitragespecialisten denken dan onmiddellijk aan artikel 1054 lid 2 Rv, dat bepaalt dat een scheidsgerecht beslist naar de door de partijen aangewezen regelen des rechts of, indien zo’n aanwijzing ontbreekt, volgens de regelen des rechts die het in aanmerking acht te komen.
Niet-ingewijden, inclusief traditionele specialisten op het terrein van het internationaal privaatrecht, denken echter vaak onmiddellijk aan de in Boek 10 BW gecodificeerde conflictregels en daarbij vooral aan de artikelen 10:153-156 BW die ten aanzien van het op overeenkomsten toepasselijke recht duidelijk doorverwijzen naar de Rome I Verordening (Rome I).[3]
In deze bijdrage staat de vraag centraal naar de verhouding tussen het voornoemde artikel 1054 lid 2 Rv en Rome I en meer bepaald of er tussen beide samenloop is en, zo ja, of Rome I – gelet op de voorrang van Unierecht – niet boven artikel 1054 lid 2 Rv prevaleert. Deze bijdrage zal concluderen dat er in de gedingvoering voor het scheidsgerecht geen samenloop tussen beide bestaat en derhalve evenmin voorrang van Rome I.