Noot

De werknemer is op 1 februari 1996 bij de werkgever in dienst getreden als medisch specialist. In de arbeidsovereenkomst is bepaald dat geschillen uit de arbeidsovereenkomst worden beslecht door het Scheidsgerecht Gezondheidszorg. Op 3 april 2009 heeft de werkgever een verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst bij het Scheidsgerecht gedaan. Op 30 juni 2009 heeft het Scheidsgerecht de arbeidsovereenkomst per 1 september 2009 ontbonden (het eerste arbitrale vonnis). Bij vonnis van 4 augustus 2010 heeft de Rechtbank Utrecht het eerste arbitrale vonnis vernietigd. De werkgever is tegen dit oordeel in hoger beroep gegaan. Op het beroep is nog niet beslist. Intussen heeft de werkgever een voorwaardelijk (tweede) ontbindingsverzoek ingediend bij het Scheidsgerecht, welk verzoek is afgewezen (het tweede arbitrale vonnis). De werkgever verzoekt nu de kantonrechter de arbeidsovereenkomst te ontbinden. De kantonrechter stelt vast dat tussen partijen een arbitragebeding geldt. Bij het bestaan van een geldige overeenkomst tot arbitrage dient de gewone rechter zich ingevolge art. 1022 Rv, indien er tijdig een beroep op is gedaan, onbevoegd te verklaren om van het geschil kennis te nemen. Voor herleving van de bevoegdheid van de kantonrechter vereist art. 1067 Rv uitdrukkelijk dat het vonnis waarbij een arbitraal vonnis is vernietigd, onherroepelijk is geworden. Het vernietigingsvonnis van de Rechtbank Utrecht is echter nog niet onherroepelijk geworden, nu daartegen door de werkgever hoger beroep is ingesteld. Het bepaalde in art. 7:685 BW dat “te allen tijde” een verzoek tot ontbinding kan worden gedaan, brengt niet mee dat een arbitrageovereenkomst niet zou gelden. Daarnaast heeft het Scheidsgerecht zich in beide ontbindingsverzoeken bevoegd verklaard, zodat evenmin op grond van het bepaalde in art. 1052 lid 5 Rv bevoegdheid van de gewone rechter kan worden aangenomen. De kantonrechter verklaart de werkgever dan ook niet-ontvankelijk in zijn verzoek.