Noot onder HR 20 mei 2014 (Niet-ontvankelijkheid in hoger beroep na niet uitgewerkt stemelvonnis)

In deze zaak is ten onrechte na het instellen van het appel het vonnis niet alsnog aangetekend, maar is volstaan met het inzenden van he dossier met daarin de zgn. stemelvonnis. De voorzet van het cassatiemiddel is, dat het Hof requirant ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard heeft doro niets ambtshalve de zaak inhoudelijk te 'behandelen'. Het niet-aantekenen van het mondeling vonnis in het p-v, leidt in het algemeen tot weinig belemmeringen in appel. Uit jurisprudentie volgt dat terugwijzen niet nodig is, en ook hoeft de p-v niet alsnog opgemaakt te worden. Een dergelijk verzuim wordt niet opgevat als een voor of in appel te herstellen verzuim; eeder wordt de appelbehandeling aan het bestaan van het verzuim aangepast, waarbij het verzuim in stand wordt gelaten. Grieven en bezwaren, waarin op het verzuim kan worden gewezen, waren mogelijk geweest, maar zijn i.c. achterwege gebleven. ook de afweging om tot niet-ontvankelijkheid te beslissen, vergt een zekere beoordeling, nu die beslissing niet automatisch uit het ontbreken van grieven of bezwaren voortvloeit. Dit ondanks het feit dat het Hof overweegt geen redenen te zien voor inhoudelijke behandeling. De niet-ontvankelijkheid van art. 416 lid 2 Sv is in zoverre de uitkomst van een, door het ontbreken van grieven en bezwaren, beperkte, maar nochtans steeds aanwezige, ambtshalve beoordeling van de zaak. De Hoge Raad bevestigt dat het Hof niet gehouden is ambtshalve de zaak inhoudelijk te beoordelen. Deze formulering krijgt geen verdere motivering, en moe toch gezien worden als een aanduiden van de beperking in het inhoudelijk behandelen van de strafzaak. Overigens zal, als de prestaties van de strafrechtsketen door wetswijzigng versterkt zijn, niet meer doorgeproduceerd worden tot aan de Hoge Raad over de consequenties van verzuim, maar simpel en tijdig herstel is onder de bestaande wetgeving kennelijk nog niet mogelijk.