Abstract
Schikkingen worden doorgaans gesloten in of vanwege onzekerheid, waarbij een afweging plaatsvindt van goede en kwade kansen. Bij collectieve schikkingen ingevolge de WCAM en WAMCA speelt echter een unieke onzekerheid, die samenhangt met het systeem van collectieve afwikkeling: een belangenbehartiger treedt op voor ‘andere personen’ in een opt-outmodel, waardoor het uiteindelijke gedrag van de benadeelden ten aanzien van de schikking veelal onbekend is. Deze onzekerheid en het effect daarvan op het succes van een schikking staat centraal in dit artikel. De auteur benoemt de hieruit voortvloeiende aandachtspunten voor de vormgeving en beoordeling van dergelijke schikkingen en bepleit meer transparantie rondom de afwikkelingsgegevens, om zo beter tegemoet te kunnen komen aan de beoogde doelen van efficiëntie en effectiviteit.
Original language | Dutch |
---|---|
Pages (from-to) | 163-170 |
Number of pages | 8 |
Journal | Tijdschrift voor de Procespraktijk |
Volume | 2020 |
Issue number | 5 |
Publication status | Published - 2020 |
Bibliographical note
geen doiResearch programs
- SAI 2008-06 BACT